Όλα κυλούν ρολόι σαν αυτά τα
πανάκριβα ακριβείας που φιγουράρουν στις αστραφτερές βιτρίνες. Φτάνεις στο
κέντρο είναι ακριβώς, χτυπά το μεγαλόπρεπο ρολόι πύργος που ξεχωρίζει από τα
άλλα και υψώνεται γιγαντιαία μπροστά σου, άλλωστε δεν είναι τυχαία ένα από τα
μεγαλύτερα στην Ευρώπη. Στο άκουσμα του ήχου μια ταραχή σαν βίαιο ξύπνημα, το
κοιτάς σαστίζεις, ασυνήθιστο το αυτί σε ήχους στη χώρα αυτή. Ησυχία, τάξη και ασφάλεια
πρώτη φορά ζεις και τα τρία μαζί. Ταυτόχρονα. Μια ησυχία όμως που καταντά
ενοχλητική όταν διαρκεί πολύ, τα αυτοκίνητα δεν κορνάρουν, οι άνθρωποι δεν
μιλούν δυνατά σαν μια ανοιχτή βιβλιοθήκη στο δρόμο, περπατούν αργά με βήμα
σίγουρο. Τόσες μέρες εκεί δεν έτρεξε κανείς να προλάβει το τραμ ή κάτι να
προλάβει γενικώς.
Όλα προγραμματισμένα, ποτέ εκτός
σχεδίου. Παρατηρείς τους ανθρώπους, φέρονται λες και δεν σχόλασαν από τις
δουλειές τους σαν να τους παίρνει χρόνο να αποβάλουν την αυστηρή ιδιότητα τους.
Για να ξεκουμπώσουν τους εαυτούς τους πρέπει να ξεκουμπώσουν τα σφιχτά
ατσαλάκωτα πουκάμισά τους. Κιόμως αυτή η αποστειρωμένη ευγένειά τους έχει κάτι
το ξεχωριστό, το πολύχρωμο μωσαϊκό των κατοίκων της πόλης συνάδει με τον
αταίριαστο συνδυασμό των ρούχων τους, ξέρουν τον σκοπό για τον οποίο τα έχουν
αγοράσει, δεν ξόδεψαν λεπτό να τα ταιριάξουν αφού νιώθουν άνετα μ’αυτά και τους
αρκεί. Έτσι αρμονικά και απλοϊκά συνυπάρχουν με όλους, δεν κοιτούν επίμονα το
διαφορετικό γιατί μεγάλωσαν χωρίς να τους έχει λείψει ποτέ αυτό. Δρόμοι ίσιοι,
καθαροί, ούτε ένα χαρτάκι να το στροβιλίζει ο άνεμος, τίποτα. Όμορφη πόλη! Μια
κοκέτα που δύσκολα ξεχνάς.
Να και μια παρέα που ακουγόταν
από απόσταση με τα γέλια και τη δυνατή φωνή της. Ήταν η δική μας, η μοναδική
που έφυγε τελευταία από το μαγαζί το οποίο έπρεπε να κλείσει. Έντονες κινήσεις
με τα χέρια, στιγμιαία αφορμή για ένα αυθόρμητο άγγιγμα και ένα σπρώξιμο πάνω
στα γέλια. Και αυτό το ρολόι τους δεν σταματά ποτέ… Περιμένεις να σταματήσει,
εύχεσαι να ξεμείνει από μπαταρία και να μην του βάλουν καινούργια, έτσι γιατί
δε θες να ξέρεις αν είναι ακριβώς, παρά ή και. Ώρα μηδέν! Την ώρα που ξυπνάει
το σαράκι σου και θες να τρέξεις να προλάβεις εσένα. Πόσα φράγκα δίνεις για μια
αρρυθμία; Για έναν επιτηδευμένο αποσυντονισμό; Για μια άδεια μπαταρία;
